Projekt „Pegasus” 2012-2013 tajne bazy i schrony

Projekt „Pegasus” to tajny amerykański program, gdzie prowadzono eksperymenty czasoprzestrzenne. Andrew Basiago jako dziecko był jednym z uczestników tego programu. Był on także pierwszym amerykańskim dzieckiem, które teleportowano z jednego miejsca w drugie.  Celem tych eksperymentów było znalezienie skutecznej formy kwantowego dostępu do informacji dotyczących nie tylko wydarzeń z przeszłości, ale także tych, które miały się dopiero wydarzyć. Maszyna do teleportacji przypominała kształtem eliptyczny płot zrobiony z gigantycznych kłów słoniowych, z których każdy mierzył sobie o ok. 2,5 m wysokości. „Kły” ustawione były w odległości kolejnych 2,5 m od siebie. W samym centrum elipsy stało niewielkie urządzenie generujące zielono-błękitne światło. Wewnątrz elipsy zamknięte było pole energetyczne. Pole energetyczne było również pomysłem Nikoli Tesla, który uważał je za źródło energii powszechnie istniejącej we wszechświecie. Energia wchodziła w reakcje z zakrzywionymi słupami stojącymi na skraju elipsy. Z wyglądu taka reakcja przypominała wodę w fontannie. Uczestnicy doświadczenia pochylali się nad tym strumieniem energii, nieoczekiwanie trafiając do tunelu czasoprzestrzennego, na końcu którego widać było szybko zbliżające się światło. Kiedy światło dotarło do uczestnika doświadczenia – wówczas przenosił się on w inne miejsce,Innym urządzeniem, które wymyślono do podroży w czasie był chronowizor, który przenosił nie tyle fizycznie co w sensie wirtualnym (coś w rodzaju urządzenia które posyłało Jakea Sully’ego jako Naavi na Pandorze). Teleportery mogły wysyłać w czasie tylko na bardzo ograniczoną odległość, bo w przeszłości nie było urządzenia teleportującego które mogłoby posłać chrononautę z powrotem. Tego typu problemów nie miały chronowizory, które mogły wysyłać w czasie na nieograniczoną odległość. Chronowizor generował hologram, który pozwalał cofnąć się w czasie na nieograniczoną odległość. Basiago został wysłany o milion lat wstecz, gdzie spędził 10 minut i bezpośrednio obserwował dinozaury. Przeprowadzono również serię doświadczeń z podróżami do przyszłości a rokiem docelowym był 2045. Wówczas mali podróżnicy trafiali do laboratorium projektu Pegasus zbudowanego w przyszłości, przywożąc stamtąd informacje o wydarzeniach, które miały dopiero nastąpić.

Więcej o projekcie: nowaatlantyda.com

Jednym z działań w Projekcie,  jak twierdzi Andrew Basiago był wgląd w rok 2012-2013 by obejrzeć amerykański budynek Sądu Najwyższego przez chronovisor. Stwierdzono, że budynek Sądu Najwyższego był zalany do wysokości 100 stóp. 

Podczas wglądu uczestników  w 39%  ujrzano Kapitol w ruinach obok „wielkiej wody” przy czym  29% obserwatorów nie zarejstrowało żadnych zniszczeń przez katastrofy naturalne. Obrazy więc miały duży wachlarz rozpiętości zdarzeń. Badania były prowadzone na początku 1970 roku, wtedy też zapadły decyzje o budowie podziemnych baz i schronów dla elit.

W wywiadzie poddaje się w wątpliwość czy USA, inne rządy i elity nie popełniły zasadniczego błędu w obliczeniach i w założeniu, że linia czasowa 2012-13 przynosząca kataklizm będzie rzeczywistą przyszłością, a nie alternatywą, która nie urzeczywistni się. Oczywiście pozostają jeszcze kwestie moralne utrzymywania w nieświadomości ludzi, biorąc pod uwagę stronę finasową przedwsięwzięcia. I przekonanie , że Ziemia zostanie wyludniona podobnie jak w katastroficznym scenariuszu Mad Max. 

 LINK – http://www.bibliotecapleyades.net/cienci…..avel40.htm 

Wywiad (ang) – interviews/bill_wood/bill_wood.html

Obserwując aktualne wydarzenia trudno oprzeć się wrażeniu, że scenariusz kataklizmu traktowany jest bardzo poważnie, tak poważnie iż kryzys ekonomiczny przestał być istotny stąd stan agonalny. A co będzie jak nie „pomrzemy”? Wtedy często słyszę odpowiedź : Poczekamy i zobaczymy… ale czy na pewno zobaczymy?

 Do tematu linii czasu wrócę w osobnym poście.