Wieści z frontu covidowego (3)

Zaczęło się niewinnie. Dowiedziałem się ,że zachorowali na COVID krewni mojej żony na wsi w Borach Tucholskich. W tym samym czasie dotarła też do mnie wiadomość, ,że również mój szwagier zaraził się Covidem, od swojego znajomego . Miałem amatandynę i zawiozłem ją szwagierce. Czekałem jednak na potwierdzenie zakażenia szwagra Covidem , za pomocą testu. Pierwszy wynik testu był niejednoznaczny, drugi test zaginął , a trzeci był już pozytywny, niestety. Szwagier cały czas miał gorączkę, a amatandynę wziął dopiero po 3 dobach od przeprowadzenia pierwszego testu. Okazało się ,że to było niestety za późno. Wirus zdołał się na tyle namnożyć ,że amatandyna nie zadziałała. Gorączka stale się utrzymywała. Był już dziewiąty dzień, od wystąpienia gorączki i objawów zakażenia. Dowiedziałem się wtedy, że taki stan ( długo utrzymująca się gorączka na poziomie 38,5 stopnia) może świadczyć o wystąpieniu śródmiąższowego zapalenia płuc, które jest bardzo trudne do zdiagnozowania za pomocą stetoskopu. Jednym z objawów śródmiąższowego zapalenia płuc jest spadek saturacji poniżej 95 procent. Okazało się, że niestety saturacja płuc mojego szwagra spadła do poziomu 90-92%. Był to ostatni moment na wezwanie karetki i zaaplikowanie szwagrowi tlenu. Gdyby nie było tego zastrzyku tlenu , to prawdopodobnie szwagra nie byłoby już wśród żywych.