„Królestwo moje nie jest z tego Świata”

Królestwo moje nie jest z tego Świata –to słowa, które wypowiedział Jezus na sądzie u Piłata. Nasuwa się od razu pytanie: W takim razie, kto jest władcą tego Świata. Ewangelia św Jana próbuje odpowiedzieć na to pytanie. W trzech rozdziałach Ewangelii śwJana (12:31; 14:30; 16:11) jest napisane, że władcą tego Świata jest Szatan. W związku z powyższym zrozumiałe wydaje się porównanie naszego pobytu na Ziemi z pobytem na zamku Karmazynowego Króla. Z drugiej strony zwalanie całego zła, jakie panuje na tym świecie na Szatana to przeniesienie całej odpowiedzialności za niecne czyny, jakich dokonuje Człowiek na byt niematerialny. Jest to po prostu samousprawiedliwienie człowieka. Chrystus wskazuje drogę dla Człowieka nawet w królestwie Szatana-zatrać w swoim umyśle samego siebie i kieruj się empatią- współodczuwaj z drugim Człowiekiem.

Ciekawa dyskusja n/t istnienia Boga i Przeznaczenia wywiązała się pomiędzy ateistami- poetami Bezdomnym i Berliozem, a Wolandem w „Mistrzu i Małgorzacie” Michaiła Bułhakowa

„Ale niepokoi mnie następujące zagadnienie :skoro nie ma Boga, to kto kieruje życiem człowieka i w ogóle wszystkim co się dzieje na świecie?
– O tym wszystkim decyduje Człowiek- Berlioz pośpieszył z gniewna odpowiedzią na to , trzeba przyznać niezupełnie jasne pytanie.
-Przepraszam – łagodnie powiedział nieznajomy- bo żeby czymś kierować, trzeba bądź co bądź mieć dokładny plan, obejmujący jakiś możliwie przyzwoity okres. Pozwoli więc pan, że go zapytam, jak człowiek może czymkolwiek kierować, skoro pozbawiony jest nie tylko możliwości panowania na choćby śmiesznie krótki czas, no powiedzmy, na tysiąc lat, ale nie może ponadto ręczyć za to, co się z nim samym stanie następnego dnia? Bo istotnie – tu nieznajomy zwrócił się do Berlioza- proszę sobie wyobrazić, że zaczyna pan rządzić, sobą i innymi, że tak powiem- dopiero zaczyna się pan rozsmakowywać i nagle okazuje się ze ma pan .. kche..kche.. sarkomę płuc(…) \interesuje pana już tylko los własny, niczyj więcej!
Krewni zaczynają pana okłamywać. Pan czuje, ze cos jest nie w porządku, pędzi pan do uczonych lekarzy, potem szarlatanów, a w końcu, być może, idzie pan nawet do wróżki. Zarówno to pierwsze, jak to drugie i trzecie nie ma żadnego sensu, sam pan to rozumie. I cała historia kończy się tragicznie—ten, który jeszcze niedawno sądził, że o czymś tam decyduje, spoczywa sobie w drewnianej skrzynce(…)
-Tak, człowiek jest śmiertelny, ale to jeszcze pół biedy. Najgorsze, że to, iż jest śmiertelny, okazuje się niespodziewanie, w tym właśnie sęk! Nikt nie może przewidzieć, co będzie robił dzisiejszego wieczora(…).
– No to już przesada. Wiem mniej więcej dokładnie, co będę robił dziś wieczorem(…)
-Czy mógłby mi pan powiedzieć, jeśli to oczywiście nie tajemnica, co pan będzie robił dziś wieczorem?
-To żadna tajemnica. Teraz wpadnę do siebie, na Sadową,,a potem o dziesiątej wieczorem w Massolicie odbędzie się zebranie, któremu będę przewodniczył.
-To się nie da zrobić-stanowczo zaprzeczył obcokrajowiec.
-A to dlaczego?
-Dlatego, – odpowiedział cudzoziemiec i zmrużonymi oczyma zapatrzył się w niebo, po którym w przeczuciu wieczornego chłodu bezgłośnie śmigały czarne ptaki-że Anuszka już kupiła olej słonecznikowy, i nie dość , że go kupiła, ale już go nawet rozlała. Tak więc zebranie się nie odbędzie.”