Uroboros- mechanizm samoregulacji Życia?

Prawdopodobnie każdy z nas widział symbol węża połykającego swój ogon. To oznacza nic innego, tylko to, że początek jest końcem i że wszystkie procesy w świecie materii przebiegają w sposób cykliczny. Uroboros pozwala zachować równowagę w świecie materii, to mechanizm samoregulacji. Wyobraźmy sobie, że nie działa prawo „każdy ma swego zjadacza”, wówczas jedynym naturalnym regulatorem populacji w świecie zwierząt byłyby choroby, a w świecie ludzi wojny i choroby. W przeciwnym wypadku doszłoby do przeludnienia i do rozmnażania się zwierząt i roślin ponad miarę. Ktoś by powiedział O.K. przecież to nic nie szkodzi, by Ziemia zwiększała na przykład swój promień i powierzchnię. Niby to racja, ale wówczas musiałyby się zmieniać promienie i odległości od siebie i od Słońca pozostałych planet- to już nie jest takie proste. Co zrobić przecież w niektórych religiach jest wyraźnie powiedziane że zarówno zwierzęta jak i rośliny ma ja dusze, to nasi młodsi bracia w wierze.
Popuśćmy wodze fantazji i załóżmy ze nie ma śmierci, nie ma chorób ( oczywiście mówimy o świecie materii ) Ten stan jest w świecie materii prawdopodobnie nie możliwy do zrealizowania w świecie w który byłby „co rok prorok” Uroboros to również i Zodiak. Z fazy Ryb (najwyższej) przechodzi się do fazy Barana najniższej co prawda w sposób spiralny. Ryby to niejako ultrafiolet a Baran podczerwień. Faza Ryb to częstotliwość i wibracje dążące do nieskończoności, a faza Barana zaczyna się ponownie od zera.
Uroboros to też i fraktalny obraz Świata ( baba w babie)

Z Wikipedii:
„Uroboros (stgr. οὐροβόρος; także urobor) – staroegipski i grecki symbol przedstawiający węża z ogonem w pysku, który bez przerwy pożera samego siebie i odradza się z siebie.
Symbolika
Jako symbol gnostyków urobor wyraża jedność duchową i fizyczną wszechrzeczy, która nigdy nie zaniknie i będzie trwać w nieskończoność w formie ciągłej destrukcji i odradzania się. Urobor pierwotnie był symbolem rzeki, jaka miała opływać Ziemię, nie mającej źródeł, ani ujścia, do której wlewały się wody wszystkich rzek i mórz na świecie.
Jest to symbol nieskończoności, wiecznego powrotu i zjednoczenia przeciwieństw (coincidentia oppositorum). Gryzący własny ogon wąż wskazuje, że koniec w procesie wiecznego powtarzania odpowiada początkowi. Mamy tu do czynienia z symboliką cyklicznego powtarzania – obiegu czasu, odnawiania się świata i światów, śmierci i odrodzenia, wieczności po prostu.
W symbolice alchemicznej urobor to symbol zamkniętego, stale się powtarzającego procesu przemiany materii – procesu, który w formie faz podgrzewania, parowania, chłodzenia i kondensacji cieczy ma prowadzić do sublimacji substancji. Urobor to odpowiednik kamienia filozoficznego.
W psychologii analitycznej Carla Gustava Junga urobor to metafora wczesnodziecięcej fazy rozwoju, w której jeszcze nie zaszedł proces różnicowania na świat zewnętrzny i wewnętrzny, a zatem fazy, w której nie uformowała się jeszcze tożsamość seksualna. Dopiero powstająca świadomość „ja” pozwoli przełamać fazę uroboralną, różnicując świat na matriarchalny i patriarchalny”
Więcej:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Uroboros